#Interview: Coach Jolinda

Ik ben Jolinda. Ik ben 27 jaar en ik ben momenteel werkzaam als coördinator teamleider in

de forensische psychiatrie. Binnen mijn organisatie ondersteunen wij onze cliënten tijdens

het proces om terug te keren in de maatschappij. Vijf jaar geleden was ik op zoek naar een

organisatie waar ik stage kon lopen. Het leek mij leuk om meiden te coachen die

kwetsbaar zijn. Meiden met een rugzak. Omdat ik vond dat ik hier zowel van kon leren maar

ook nuttige adviezen zou kunnen geven: ik heb zelf namelijk ook last gehad van struggles. Ik

nam contact op met ELANCE Academy en zo werd ik hier coach!

Dubbelleven

Ik heb jaren geleden een hele tijd met een verslaving gekampt. Toen ik coachte bij ELANCE

had dit nog invloed op mijn dagelijks leven. Ik leidde eigenlijk een dubbelleven: het leven

van een keurige studente en daarnaast het hardcore leven waarin ik gebukt ging onder

een verslaving. Ik heb van veel mensen de vraag gehad hoe ik dit zo heb kunnen

volhouden. Ik geloof dat het een soort overlevingsinstinct is geweest.

Ik denk niet dat ik wist wie ik was voordat ik bij ELANCE terecht kwam. Ik leefde een ruig

leven. Ik was vooral aan het overleven en tegelijkertijd drugs aan het gebruiken. Dat hoorde

eigenlijk bij het overleven. Ik woonde voornamelijk op straat. Ik was heel erg zoekende naar

de persoon die ik toen was. In mijn zoektocht merkte ik dat ik het heel belangrijk vond om

klaar te staan voor iedereen. Ik deed er alles aan om aan verwachtingen te voldoen en

iedereen tegemoet te komen. Ik cijferde mezelf steeds meer weg.

Toen ik uiteindelijk bij ELANCE ging coachen leerde ik steeds meer dat je vooral mag zijn wie

je wil zijn. Je hoeft niet een rol te spelen om constant bij anderen in de smaak te vallen. Het

hoeft ook niet altijd goed met je te gaan. Het is oké als je een keer een rotdag hebt! Ik ben

momenteel nog steeds herstellende, maar ik ben stukken sterker geworden. Mede

doordat ik weet wat ik wil in het leven. Ik mag gewoon voor mezelf kiezen.

De dramadriehoek

Als ik terugkijk naar mijn tijd bij ELANCE zou ik heel graag kwijt willen dat de positieve,

warme sfeer mij enorm heeft geholpen. Juist die positiviteit heeft mij een zet gegeven.

Mensen zijn geneigd om in het negatieve te blijven hangen: ik noem het zelf altijd de

‘dramadriehoek’. Je moet kijken naar de krachten van een individu of positieve kanten van

een situatie Dit biedt perspectief. Anders kom je in een neerwaartse spiraal terecht.

Ik ben gekoppeld aan een powervrouw in mijn werkveld toen ik het Strong Girls XL

programma volgde. Dat vond ik heel confronterend omdat ik het over mezelf moest

hebben. Zelf moest ik er eerst echt niet aan denken om het over mezelf te hebben, maar

het coachingstraject heeft mij uiteindelijk geleerd om kwetsbaarheid te tonen. Na altijd

tussen vier betonnen muren vast te zitten zag ik in hoe mooi dit eigenlijk was.

Een warme reis

Warmte en positiviteit is wat er bij mij opkomt als ik terugblik op mijn ELANCE reis. Ik heb

veel meegekregen op het gebied van coachen maar ook op persoonlijk vlak heb ik veel

mogen leren en ontdekken. Ik kan er alleen maar met lovende gedachten naar terugkijken.

Ik denk dat het mij vooral heeft geholpen om in te zien dat ik een volwaardige mens te zijn.

Juist omdat het niet alleen maar om werk of coaching ging maar ook om mezelf. Dat

neem ik voor de rest van mijn leven mee.

Toevlucht

Persoonlijk heb ik de toekomst altijd al belangrijk gevonden. Jeugdtrauma’s en dat soort

donkere dingen liggen in het verleden. Het is belangrijk om niet ook nog eens je toekomst

te laten afpakken. Over de ‘verslavingswereld’ vragen mensen zich vaak af: Waarom ben je

dan überhaupt verslaafd geweest als je zo denkt?’. Op dat moment is het gewoon een

toevlucht van de realiteit. Voor mijn gevoel kon ik mijn leven juist in balans houden door te

gebruiken. Zo kon ik mij toen concentreren.

Herkenbaar

Met mijn huidige baan kan ik mezelf beter herkennen in de cliënten. Ik voel dingen aan,

weet je wel. Als er een cliënt in de overlevingsmodus verkeert en zich heel defensief

gedraagt, merk ik dat.. Dan denk ik, O ja, zo was ik eerst ook. Ik kon ook heel defensief zijn als

mensen te dichtbij kwamen. Ik klapte dan dicht. Ik denk dat mijn ervaring alleen maar

waardevol is aangezien ik cliënten hier beter door kan ondersteunen. Juist door mijn

achtergrond maakt dit soms echt het verschil. Je kunt hun op bepaalde momenten

aankijken en zeggen: “Hé, ik weet wat je doormaakt en dit betekent niet het einde van de

wereld. Je moet vooral in actie blijven en die dramadriehoek vermijden.

Perspectief

Ik heb heel veel ambities: Ik ben nu nog werkzaam in de psychiatrie terwijl ik zelf nog

herstellende ben. Het lijkt mij supertof om ooit, als ik zelf ook helemaal weer in shape ben,

een bedrijf te starten. Misschien iets in de richting van psychiatrie. Perspectief bieden aan

mensen om iets van hun leven te maken. Iets met sport lijkt mij ook kicken. Ik ben zelf altijd

aan het evalueren wat ik nog meer kan. Ik vind het belangrijk om altijd perspectief te

hebben. Waar je nu werkt kan je waarschijnlijk veel leren, maar probeer eens verder te

kijken naar een mogelijke uitdraging. Bij ELANCE Academy proberen jullie dat aan meiden

mee te geven maar voor jezelf is dat natuurlijk ook belangrijk. Leren stopt nooit, hoe oud je

ook bent.

Bewegen

Sport is voor mij altijd een uitlaatklep geweest op een gezonde manier. Toen ik zelf intensief

naar mijn herstel toe werkte gingen wij elke dag sporten. Dit heeft mij geholpen m’n hoofd

te legen maar ook om écht in contact te staan met je lichaam. Nu denk ik hoe: hoe mooi

zou het zijn als je iets met sport zou kunnen doen en dit ook aan anderen mee zou kunnen

geven? Dit zijn gewoon hersenspinsels hoor, het moet allemaal nog vorm krijgen!

A piece of cake

Het klinkt cliché maar mijn nummer een advies is: geef nooit op! Hoe lastig het leven ook

kan zijn, blijf altijd dicht bij jezelf. Probeer te ontdekken wie je bent. Wat zijn je normen en

waarden? Handel er vervolgens naar. Tegenwoordig is er sprake heel veel druk in de

maatschappij waarin iedereen je vertelt wat te doen. Vooral de meiden die nu gecoacht

worden krijgen te maken met druk van buitenaf. Stress, een geschikte studie en baan

kiezen. Hoe ingewikkeld het leven ook lijkt te zijn, het hoort er allemaal bij en je zult er uiteindelijk sterker uit komen. Wanneer er nu een crisissituatie gaande is op het werk denk ik: this is a piece of cake. Ik heb ergere dingen overleefd.